NDRYSHIMET
– Aristidh Kolia, në veten e parë!
Çamëri, o gjakja e Pirros
me arvanitët je një vëlla
në shtëpi kudo dëgjohet
fjalë gjallë e gjuhës sonë
Një Atdhe e kam zemrën
u thashë në Artë e Atikë
gjakun tim e kam flamur
Kuq e Zi, si në Shqipëri
Nuk i vihet pranga fjalës
nuk i vihet shtupi gjuhës
Çamëri o trimja Arbërit
gjak i shenjtë i luftëtarve!
Zgjohu çamë e arbanitë
jemi shqiptar, jemi vëlla
tek ky diell e tek ky det
Shqipëria është e lashtë!…
Çamëri, gjakja e Zeusit
jemi komb me përëndi
bimur jemi tek kjo tokë
kur ky dhé s´ishte Greqi!…
Atdhe Geci – poezi nga libri “Kanuni poetik” I dhe II
